Begin Nancy's Visioen
Ik kijk op de aarde neer, vanuit de ruimte, maar ik ben essentieel net ver genoeg om de gehele horizon te beschouwen. Gepositioneerd boven Noord Amerika zie ik een lijn reikende van de Noord Pool tot net aan de ronding van Brazilie, in de Atlantische Oceaan. Dan draait de Aarde onder me richting het oosten, tot dat ik ben gepositioneerd ergens boven de Stille Zuidzee, zodat ik het eindpunt van een lijn kan zien reikende van de Zuid Pool tot in het centrale gedeelte van India.
Nu boven India, de Aarde draait zodat ik een reis maak in de lucht terug naar Noord Amerika. Wanneer ik over Zuidoost Azie passeer merk ik dat het land langs de gehele kustlijn aan het verdwijnen is, het wordt als het ware weggevreten, door het water. Dit gebeurd langs de gehele kustlijn, zover als ik kan zien, van Noord Korea tot en met Indonesie. Indonesie verdwijnt op deze manier essentieel in zijn geheel. Australie was al niet ongemoeid gebleven, voordat het wegvreten van de kustlijnen begon, want de gehele westelijke helft blijkt onder water verdwenen te zijn.
Wanneer de westelijke kust van Noord Amerika in het gezichtsveld komt zie ik dat de gehele kustlijn van Noord Amerika van (wat ik aanneem te zijn) Californie tot en met Canada scherp boven het waterpeil uitsteekt. Centraal Amerika is onder water. Waar (neem ik aan) San Francisco hoort te zijn is een waterval. Deze kustlijn is niet groen maar lijkt een beige kleur te hebben. Als ik passeer over de Verenigde Staten zie ik de zuidoostelijke kust die wordt weggevreten op dezelfde manier als bij Zuidoost Azie. Florida is weg, zo ook de oostelijke kust tot en met in het Apalachen gebergte. Het diepe zuiden is onder water.
Nu veranderd de visie van mijn positie m.b.t. de aarde zodat ik over bekende gebieden passeer. Wanneer ik over Canada ga en over het landgedeelte van Groenland zie ik dat Europa bestaat uit een serie van eilanden. Voorbij het continent zie ik India, of waar het hoorde te zijn, al in een staat van ijzige kou verkerend. India is geheel onder water. Dan reis ik over een landmassa heen die ik niet herken (Antarctica?), welke totaal geen groen bezit.
Hierop volgende krijg ik een visie van een huis in wat lijkt te zijn een hete, woestijnachtige omgeving, met een droge wind waaiende. Ik krijg te horen dat dit zal gebeuren rond het einde van de lente of in de vroege zomer van het jaar 2003. De Aarde zal heet zijn en rustig. Ik kan in de visie zien dat er een rode gloed over alles hangt. Ik krijg te horen dat er oogst mislukkingen zullen zijn, wereldwijd, door droogte, al 3 jaren lang in die tijd.
Einde Nancy's Visioen
Onze 'emissary' oftewel handlanger, Nancy, heeft het visioen dat wij haar hadden gegeven m.b.t. de enorme beroeringen (kataklismes) zoals de aardbevingen en de overstromingen doorgegeven. De kataklismes zijn het resultaat van de magnetische aantrekkingkracht van de enorme komeet, welke feitelijk een planeet van jullie Zonnenstelsel is. Het lichaam van deze planeet overtreft qua massa dat van de Aarde. De komeet zal passeren, tijdens de eerste zwaai door jullie Zonnenstelsel, tussen de Aarde en de Zon. Een botsing is niet mogelijk want de banen snijden elkaar niet. Echter, inkomende vanuit de ruimte als het ware, is de komeet niet magnetisch opgesteld met de hechte groep planeten om de Zon. De komeet is opgesteld met de grotere arena, waar het de meeste tijd spendeert in zijn cyclus van gemiddeld zo een 3.657 jaren. Zodra de komeet jullie Zonnenstelsel nadert versnelt het, dus hij houdt zijn magnetische opstelling terwijl hij erdoorheen schiet. Van grotere massa zijnde dan dat van de Aarde blijft hij onbeinvloed door de magnetische opstelling van de Aarde. De Aarde is niet zo fortuinlijk.
De eerste passage zal gebeuren, volgens onze berekeningen, begin 2003. Alle kataklismes zoals verwacht zullen tijdens deze passage gebeuren - vloedgolven, aardbevingen met een kracht van 15 op de schaal van Richter, en een wolk van vulkanisch as dat de atmosfeer zo donker als in de schemering zal maken voor decennia lang. Een tweede passage zal zo een 7 jaren later gebeuren, ongeveer 2011. Deze tweede passage brengt de komeet buiten ons Zonnenstelsel, maar een tweede stel kataklismes zal op dat moment gebeuren